Onderwijsongelijkheid wat je niet direct ziet
In Nederland kan en mag iedereen onderwijs volgen zou je toch denken? Bij de meeste opleidingen hanteren ze specifieke toelatingseisen, denk bijvoorbeeld aan een minimum cijfergemiddelde. Er wordt heel feitelijk gekeken naar de cijfers en op basis daarvan vind er wel of niet een toelating plaats. Als onderwijsinstelling wil je natuurlijk de meest ambitieuste studenten aan je binden en zal je ergens op moeten filteren. Maar in deze systematiek wordt er geen rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden.
Voorbeeld uit de praktijk:
Persoon X komt uit een instabiele jeugd gezinssituatie en heeft ondanks de moeilijke omstandigheden een HBO diploma gehaald. Het waren geen achten en negens, maar zessen en zevens. De jaren daarna carriere gemaakt in het midden management en uiteindelijk besloten om verder te gaan studeren. Maar daar loopt persoon X dan vast, want de onderwijsinstelling hanteert specifieke toelatingseisen en het minimum cijfergemiddelde wordt niet gehaald. In de aanmeldprocedure wordt er verder niet gekeken naar de huidige intrinsieke motivatie, werkervaring en persoonlijke omstandigheden van toen etc. Persoon X kan niet op deze onderwijstelling studeren.
Onderzoek wijst uit dat de beste manier om mensen gemotiveerd en betrokken te houden is ze daadwerkelijk ook kansen te bieden om nieuwe competenties te ontwikkelen. Zullen we dan niet zo rigide vasthouden aan regels en protocollen en deze hoog intrinsieke gemotiveerde groep mensen kansen geven om aan de slag te gaan met hun ontwikkeling. Als het dan gaat om loopbaanontwikkeling in de 21e eeuw dan zouden we moeten kijken naar de gehele context van het individu en niet alleen naar de feitelijkheden.
